Triduum Paschalne

Wielki Czwartek- Komentarze

1. Wprowadzenie do uroczystości

Za chwilę przystąpimy do sprawowania Mszy Wieczerzy Pańskiej. Otwiera ona Triduum Paschalne. Po okresie 40 dni wielkiego postu rozważamy dzisiaj tajemnicę ustanowienia sakramentów: Eucharystii i kapłaństwa; Wielki Piątek będzie dniem adoracji cierpiącego Chrystusa, a Wielka Sobota oczekiwaniem na zmartwychwstanie.

Kiedy modlimy się przed Najświętszym Sakramentem często zaskakuje nas myśl o ogromnej miłości Boga do wciąż upadającego i słabego człowieka. Miłość prawdziwa nie posiada granic. On tak nas umiłował, że nie chciał być gdzieś daleko w niedostępnej potędze swojej chwały. Dlatego w czasie Ostatniej Wieczerzy, posługując się chlebem i winem, codziennym pokarmem krainy nad Jordanem, ukrył pod tymi postaciami swoje oddanie za nas: „Bierzcie i jedzcie; to jest Moje Ciało za was wydane…, pijcie… to Moja Krew przymierza, za was wylana na odpuszczenie grzechów”.

Łatwo przejść prawie obojętnie nad słowami opisu ustanowienia Eucharystii. Można obojętnie uczestniczyć w mającej się za chwilę rozpocząć Mszy Św., a przecież kiedy kapłan wypowie te słowa dotkniemy tajemnicy samego Boga. To niepojęte, że Chrystus stanie się taki bliski, zarazem taki bezbronny w rękach człowieka, zupełnie jak dziecko w troskliwych dłoniach swej matki.

Potrzeba wiary, aby patrząc na chleb i wino widzieć w nich Boga. Wiara jest darem. Prośmy o nią podczas sprawowania dzisiejszej Wieczerzy, przy ołtarzu Pańskim.

2. Komentarz przed I czytaniem

W pierwszym czytaniu usłyszymy opis ustanowienia wieczerzy zwanej paschalną. Był to posiłek świąteczny, w czasie którego wyrażano szacunek wobec boga, dawcy wszelkiego pożywienia. W ofierze składano baranka. Wierzono, że bóg przyjmując ofiarę, wysłuchuje modlitwy ją składających i zobowiązuje się do opieki nad nimi. Wieczerza ta posiada także charakter rodzinny, pogłębiając jej jedność. Ale najważniejsze: Pascha była, zgodnie z nakazem Boga przekazanym przez Mojżesza, rocznicowym świętowaniem uratowania Narodu Żydowskiego z niewoli egipskiej. Samo słowo „pascha” oznacza Tele co przejście.

3. Komentarz przed II czytaniem

Pascha spożywana przez Żydów była zapowiedzią ofiary Jezusa. Chrystus przeszedł przez śmierć do życia. Spożywając Jego Ciało i Krew, przyjmując Eucharystię, wierzymy, że uczestniczyć będziemy w uczcie w niebie, gdzie Boga spotkamy twarzą w twarz. Pamiętajmy także, że w Komunii Świętej  jednocząc się z Bogiem jednoczymy się ze sobą.

4. Komentarz przed rocesją do ciemnicy

Chrystus przyszedł do naszych serc w taki sam sposób w jaki zagościł w sercach zgromadzonych w wieczerniku Apostołów. Napełnił nas radością i pokojem. Po skończeniu Ostatniej Wieczerzy udał się na Górę Oliwną. Poszli z Nim Apostołowie. Chrystus nie chciał być w swojej męce, która już w Ogrodzie Oliwnym się rozpoczęła, samotnym. Dlatego prosił swoich uczniów: czuwajcie, bądźcie ze Mną. Te same słowa kieruje dzisiaj do nas. Pójdźmy wiec za Jezusem obecnym w Najświętszym Sakramencie. Zanieśmy Go do ciemnicy, która symbolizuje Ogród Oliwny. Bądźmy przy Nim poprzez modlitwę, rozważając wydarzenia tamtej nocy w Getsemani.

Wielki Piątek- Komentarze

1. Wprowadzenie do uroczystości

W dniu dzisiejszym, na znak smutku z powodu śmierci Chrystusa, ale przede wszystkim, aby zaznaczyć jedność Wieczerzy wielkoczwartkowej z Ofiarą Wielkiego Piątku, Kościół nie sprawuje Eucharystii. Celebrowana jest za to Liturgia Męki Pańskiej.

Poprzedza ją uroczyste wejście kapłana wraz z asystą w całkowitej ciszy i niezwykły w naszych czasach gest uniżenia i adoracji: oto celebrans pada krzyżem przed ołtarzem, by w ten sposób wyrazić pokorne uwielbienie wobec tak wielkiej Tajemnicy, której nie da się do końca pojąć ani ująć w słowa; oto Syn Boży przyjmuje uniżenie, odrzucenie i cierpienie. Chrystus opluty przez człowieka. Zdeptana Jego dobroć, obrzucona błotem i pyłem jednej z ulic Jerozolimy, miłość. Ukrzyżowany. Nawet nie pozwolono Mu godnie umierać: urągano, śmiano się. Człowiek potrafi być doskonały w zadawaniu bólu, cierpienia. Jezus przyjmuje wszystko.

Po modlitwie w Ogrójcu gotowy był na wypełnienie woli Ojca. Kochał do końca wszystkich. Umierając wołał: „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią”.

Rozważanie Męki Chrystusa, adoracja krzyża niech napełni nasze serca miłością do cierpiącego, udręczonego i sponiewieranego przez człowieka Boga.

2. Komentarz przed I czytaniem

Pierwsza część naszej wieczornej modlitwy to Liturgia Słowa. Czytanie z Księgi Izajasza, które zaraz usłyszymy to wymowny zapis widzenia Proroka. Oto staje przed nami boleści Sługa Jahwe. To proroctwo sprzed 700 lat zapowiada cierpienia jakich miał doświadczyć Chrystus.

3. Komentarz przed II czytaniem

W życiu stajemy niejednokrotnie w obliczu cierpienia. Zadajemy nieraz pytania o jego sens. Cierpienie związane ze śmiercią kogoś bliskiego dotyka najmocniej. Znoszone bez wiary z życie wieczne może stać się przekleństwem. Krzyż Chrystusa napełnia nas nadzieją. Słowa z Listu do Hebrajczyków pełne są optymizmu: „A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni”.

4. Komentarz do Modlitwy Powszechnej.

Za chwilę rozpocznie się Modlitwa Powszechna. Jest ona dziś bardzo rozwinięta. Ma swoją pierwotną- starożytną postać. Składa się z dziesięciu (…..) próśb, w których modlić się będziemy za wszystkie stany Kościoła.

            Poszczególne wezwania mają określoną formę. Najpierw następuje przedstawienie intencji, następnie dłuższa chwila milczenia, i wreszcie kończąca i zbierająca te prośby modlitwa kapłana, na którą odpowiadamy: „Amen”.

5. Komentarz przed wprowadzeniem krzyża i adoracją

Następująca po Liturgii Słowa adoracja krzyża ma nam wyraźnie ukazać wielkość tajemnicy Męki Chrystusa.

Przeniesiony procesyjnie, w otoczeniu świec na znak szczególnej czci, krzyż, zostanie uroczyście odsłonięty przy trzykrotnym śpiewie kapłana: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata”. Odpowiadamy wtedy: „Pójdźmy z pokłonem” i klękamy na oba kolana, przez chwilę oddajemy cześć krzyżowi.

6. Komentarz przed Obrzędami Komunii Świętaj.

Trzecia część liturgii to Obrzędy Komunii Świętej.

Przyjęcie Eucharystii łączy nas najściślej z Jezusem Chrystusem, dzisiaj w szczególny sposób adorowany w tajemnicy krzyża.

7. Komentarz przed procesją do Grobu Pańskiego.

Przeniesienie Najświętszego Sakramentu do tak zwanego Grobu Pańskiego zamyka liturgię dzisiejszego wieczoru.

Pozostańmy tam dziękując za miłość jaką Bóg nas obdarzył w Chrystusie, rozważając raz jeszcze tajemnicę Golgoty.

Wielka Sobota- Komentarze

1. Wprowadzenie do uroczystości

Treść Wielkiej Soboty kieruje naszą uwagę najpierw do wieczernika, w którym przebywali Apostołowie po śmierci Chrystusa. Zamknęli drzwi z obawy przed Żydami. Zapadła noc, nie tylko na zewnątrz w czuwającej na modlitwie szabatowej Jerozolimie, lecz przede wszystkim w sercach uczniów Jezusa- noc wiary, nadziei.

W godzinach wieczornych gromadzimy się na liturgii Wigilii Paschalnej. Sama nazwa tej uroczystości pochodzi od łacińskiego wyrażenia oznaczającego czuwanie, oczekiwanie. Polskie słowo Wielkanoc wskazuje na tę największą dla chrześcijan noc, noc Zmartwychwstania Chrystusa. W tę to noc, czuwając na modlitwie rozważamy Słowo Boże, oczekując na radosny i uroczysty śpiew „Alleluja”, zwiastujący największe w historii ludzkości wydarzenie. W nocy naszych codziennych zmagań, trosk, zmartwień, niepokoju o jutro, noc wiary, noc zwątpienia zabłyśnie światło paschału, symbol Zmartwychwstałego Chrystusa, które niech na nowo obudzi w naszych sercach nadzieję.

Za chwilę przed kościołem przy rozpalonym ognisku rozpocznie się Liturgia Światła. Kapłan poświęci ogień i zapali paschał. Wyżłobi na nim za pomocą rylca krzyż- symbol odkupienia, wymawiając przy tym słowa: „Chrystus wczoraj i dziś. Początek i koniec. Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków”. Następnie umieści pięć woskowych gwoździ, oznaczających rany Chrystusa, mówiąc „Przez swoje święte rany chwalebne niech nas strzeże i zachowuje Chrystus Pan”. W końcu ruszy procesja do kościoła. Trzy razy usłyszymy śpiew: „Światło Chrystusa”, na który odpowiadamy: „Bogu niech będą dzięki”. Za drugim razem, gdy kapłan będzie na środku kościoła ministranci podadzą nam ogień od paschału.

2. Komentarz przed Orędziem Wielkanocnym

Za chwilę kapłan rozpocznie śpiew Exsultet. Jest to radosna nowina o zwycięstwie Chrystusa, hymn na cześć tej nocy, „która godna była poznać czas i godzinę zmartwychwstania Chrystusa”. Exsultet rozpoczynając się od pochwały świecy paschalnej, streszcza całą Historię Zbawienia. Przypomina winę Adama i śmierć jako jej skutek, opowiada o nocy wyjścia Izraelitów z Egiptu, która jedynie zapowiada Noc prawdziwego wyzwolenia. Uświęcająca siła tej Nocy, jako to zaraz usłyszymy, oddala zbrodnie, z przewin omywa, przywraca niewinność upadłym, a radość smutnym. Tej Nocy „Łączy się niebo z ziemią, sprawy boskie ze sprawami ludzkimi”. Bóg na naszych oczach czyni ze zwykłej, kolejnej nocy, z dzisiejszej właściwie, tamtą Noc Zmartwychwstania.

3. Komentarz przed Liturgią Słowa

(komentarz ten się opuszcza, jeśli kapłan czyta wprowadzenie z rytuału-                                                                                                           patrz punkt 6a)

Liturgia Słowa składa się tego wieczoru z większej niż zwykle ilości czytań. Przedstawiając dzieje Zbawienia, od stworzenia świata aż do czasu Męki i Zmartwychwstania Chrystusa, pozwalają nam przeniknąć tę podstawową prawdę, że pomimo grzechu Bóg nigdy nie pozostawi człowieka samego. Zawsze był w pobliżu, pomagał, wyzwalał, pouczał przez proroków, aby w końcu w Jezusie stać się najbliższym. Kolejne czytania są jakby wielką katechezą o Bożej obecności w historii ludzkości.

4. Komentarz przed I czytaniem (Rdz 1,1 - 2,2)

W pierwszym czytaniu usłyszymy opis stworzenia świata oraz człowieka na obraz i podobieństwo Boże. Bóg w mądrości i miłości powołał człowieka do istnienia i powierzył w jego ręce cały świat.

Wszystko co jest wielkie i godne podziwu, co nas cieszy i urzeka, co przysparza nam radości i szczęścia, ma swe źródło w stwórczym akcie Boga.

5. Komentarz przed II czytaniem (Rdz 22,1-18)

Bóg Wystawia wiarę Abrahama na ciężką próbę. Przykład heroicznej wiary Abrahama jest dla nas zachętą to bezgranicznej ufności Bogu.

6. Komentarz przed III czytaniem (Wj 14,15 – 15,1)

Przejście Izraela przez Morze Czerwone w czasie wyjścia z niewoli egipskiej żyje w pamięci Izraela jako podstawowe wydarzenie z jego historii. Dla chrześcijan to symbol, zapowiedź, chrztu świętego. W nim poprzez wodę Bóg wyprowadza nas z niewoli grzechu pierworodnego.

7. Komentarz Przed IV czytaniem (Iz 54,4a.5-14)

Pomimo wielu znaków i cudów jakie dokonały się na oczach Izraela Naród wybrany zrywał więzy miłości z Bogiem przypieczętowane przez Przymierze zawarte na Górze Synaj. Dlatego Izajasz nazywa go niewierną małżonką, którą Bóg- Oblubieniec i tak z miłością przygarnie.

8. Komentarz przed V czytaniem (Iz 55,1-11)

Bóg nieustanie przemawia do swojego ludu przez proroków. Jego słowo ma moc przemienić twarde serca. Izajasz zapowiada wieczyste przymierze, w którym Bóg przemówił ostatecznie do człowieka przez Syna- Jezusa Chrystusa.

9. Komentarz przed VI czytaniem (Ba 3,9-15.32-4,4)

Mądrością Narodu wybranego była Księga Dziesięciu Przykazań. Ten sam Dekalog przypomniał nam Jan Paweł II w czasie swojej ostatniej pielgrzymki do ojczyzny. Zachowanie go, poucza nas prorok Baruch w czytaniu, to jedynie słuszna droga do prawdziwego szczęścia płynącego z Bożego błogosławieństwa.

1. Komentarz przed VII czytaniem (Ez 36,16-17a.18-28)

Po zniszczeniu Jerozolimy Bóg skierował do Ezechiela słowa, które tłumaczą przyczyny tej klęski. To gniew Boży za porzucenie drogi przykazań. Prorok pociesza lud słowami Boga, który zapowiada, że odnowi ich serce i ducha.

1. Komentarz przed VIII czytaniem (Rz 6,3-11- epistoła)

W Chrystusie wypełniły się wszystkie zapowiedzi proroków Starego Testamentu. Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa to Nowe Przymierze, w którym przez chrzest mamy udział.

2. Komentarz przed Liturgią Chrzcielną.

Rozpoczyna się Liturgia Chrzcielna. Składa się na nią obrzęd poświęcenia wody chrzcielnej i odnowienie przyrzeczeń chrztu. Na tę część ceremonii ponownie zapalamy świece. Ministranci podadzą nam światło Chrystusa od paschału.

Zawsze we wszystkich decydujących i ważnych momentach w liturgii prosimy o pomoc i wstawiennictwo nasze siostry i bracia, którzy już cieszą się chwałą Chrystusa Zmartwychwstałego. Dlatego i teraz rozpoczynając tą wielkanocną liturgię chrzcielną, chcemy prosić Wszystkich Świętych o pomoc w wiernym wypełnianiu przymierza zawartego w sakramencie chrztu. Litanię śpiewać będziemy w postawie stojącej.

3. Komentarz przed Liturgią Eucharystyczną

Zmartwychwstały Jezus Chrystus przyjdzie do tego domu tak samo realnie jak przyszedł do pełnych lęku Apostołów. On zagości wśród nas pod postaciami chleba i wina eucharystycznego. Przychodząc do swoich uczniów napełnił ich wiarą, radością, nadzieją. Napełnieni Jego mocą wyszli głosząc Dobrą Nowinę o Zmartwychwstaniu. I my przystąpmy do ołtarza, spotkajmy się z Nim, aby później tym wszystkim czym obdarzy nas Chrystus ubogacić innych.

Msza Rezurekcyjna- Komentarze

1. Komentarz przed I czytaniem (Dz 10,34a.37-43)

Czytanie z Dziejów Apostolskich to katecheza, świadectwo św. Piotra o śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Na tej prawdzie winniśmy budować naszą osobistą wiarę.

2. Komentarz przed II czytaniem

1. Kol 3.1-4

Chrzest jest pierwszym Zmartwychwstałym człowiekiem. On zobowiązuje się do nieustannego powstawania ze śmierci, jaką niesie grzech, do życia w Bogu.

1.  1Kor 5,6b-8

Według żydowskiego zwyczaju przed ofiarowaniem baranka paschalnego usuwano z domów „stary kwas” używanego do wypieku chleba. W czasie uczty paschalnej spożywano Świerzy, niezakwaszony chleb. Dla nas prawdziwym Barankiem jest Chrystus, lecz aby mieć do Niego dostęp, aby uczestniczyć w Jego uczcie musimy wpierw usunąć kwas z naszych serc.